Εξομολόγηση ψυχής

Για αρκετό καιρό, πάλευα πάνω στο λευκό χαρτί με το μολύβι, μα δεν είχα καταφέρει να γράψω ούτε μια λέξη...Μου φαινόταν σχεδόν αδύνατον να συγκεντρωθώ στον σκοπό που στριφογύριζε στο μυαλό μου και είχε τόσο ανάγκη να αποκαλυφθεί. Να γράψω την ιστορία μου. Ν’ ανοίξω διάπλατα την καρδιά μου. Να εκτεθώ στα μάτια του κόσμου. Δεν με τρόμαζε όμως ποτέ το φως. Το σκοτάδι με σκότωσε για λίγο.

Το ψέμα με κατέστρεψε λίγο περισσότερο. Αλλά δεν μπόρεσε τίποτα από τα δυο να με νικήσει. Χρόνια ολόκληρα παρατηρούσα τους ανθρώπους να φωνάζουν πως θέλουν την αλήθεια, αλλά τελικά διαπίστωνα πως ελάχιστοι ήταν σε θέση να την ακούσουν κι ακόμα πιο λίγοι να παλέψουν για το καλύτερο μετά από την αποκάλυψή της.

Τώρα όμως είμαι εδώ.

Είμαι εδώ. Ναι!  Είμαι δίπλα σας. Ανάβω πάνω μου όλους τους προβολείς.

                                                                                                                            

Με λένε Ζωή και είμαι τριάντα έξι ετών (36). Δώδεκα χρόνια στον κόσμο του Αids . Ναι, γι’ αυτό θα σας μιλήσω.

Στα είκοσι τέσσερα (24), μαθαίνω από τον άνθρωπο που αγάπησα πολύ, πως έπρεπε να κάνω εξετάσεις για τον ιό του Αids.

Η απάντησή του, είχε έρθει μια μέρα μετά όταν του είχα πει πως ένιωθα έτοιμη να κάνω παιδιά μαζί του.

Ήξερε πως μου μετέδιδε έναν ολόκληρο χρόνο τον ιό . Τα λόγια έβγαιναν μπερδεμένα από τα χείλη του.

Όλα όμως ήταν ψέματα. Όσα είχα ζήσει μαζί του ως τότε έγιναν στάχτη.

Είχα αρπάξει ολόκληρη φωτιά. Θυμάμαι ακόμα και τώρα τα μάτια του. Σαν αιμοβόρου ζώου, δεν έφτανε πως μου είχε πιει και μολύνει όλο το αίμα μου, ήθελε να με φορτώσει και ενοχές.

Δεν υπήρχε τίποτα μέσα του. Ένας πληρωμένος εκτελεστής είχε περισσότερα ίσως αισθήματα απ’ αυτόν που φαινόταν να το διασκεδάζει και να το κάνει δωρεάν.

Φαινόταν ατάραχος γιατί τόσο καιρό, έστηνε ανενόχλητος την παγίδα του. Σε μια στιγμή όλα σκοτείνιασαν γύρω μου. Ναι, μια στιγμή ήταν αρκετή, για να συνειδητοποιήσω από το βλέμμα του, πως με σκότωνε τόσο καιρό εν ψυχρώ.

Εύχομαι να μην έρθει κανείς στη θέση μου. Να μη νιώσει πόσο κτηνώδης, σκληρός, βάναυσος μπορεί να γίνει κάποιος. Εκείνα τα μαρτυρικά δευτερόλεπτα, αισθανόμουν πως κομμάτια από το σώμα και την καρδιά μου ξεκολλούσαν. Δεν θα μου άφηνε τίποτα όρθιο. Όμως έμεινα εκεί.

Σταθερή. Ακλόνητη. Ένας βράχος είχα γίνει ολόκληρη. Τα δικά του μικροσκοπικά ασήμαντα κύματα δεν θα μου έκαναν τίποτα .

Εκείνη την στιγμή ο Θεός που κοιμόταν σε μια γωνιά της ψυχής μου, είχε ξυπνήσει για να μου δώσει κουράγιο.

Γιατί αυτός ήταν χρόνια φορέας του HIV. Το ήξερε πριν συνδεθεί μαζί μου. Συνέχιζε να το κρατάει μυστικό όταν δημιουργήσαμε σχέση. Δεν μ’ ενημέρωσε ποτέ, για ν’ έχω επιλογή . Ποτέ!

Είχε έρθει όμως η ώρα που έπρεπε ν’ αντιμετωπίσω την καινούργια κατάσταση.

Αν έμενα στο μίσος και στην κακία που έδειξε αυτός, τότε θα δηλητηρίαζα τον δικό μου κόσμο και των άλλων.

Φώναζα, ούρλιαζα για νύχτες, όχι. Ένα όχι που μου έσκιζε τα σωθικά και γέμισε μ’ αίμα την ψυχή μου .

Όχι. αυτός ο εκτελεστής δεν θα μ’ έκανε ίδιο με τα μούτρα του. Αυτός θα πέθαινε για μένα κι ας τον είχα αγαπήσει. Κι ας του είχα δώσει το κορμί του με όλη μου τη λατρεία.

Τελείωσε, έσβησε, για πάντα μέσα από την καρδιά μου. Το εξακρίβωσα τρία χρόνια μετά όταν είχε έρθει να με δει για τελευταία φορά, δυο μήνες πριν πεθάνει και σωματικά.

Δεν ένιωσα τίποτα. Αηδία, αδιαφορία, απέχθεια.

Στη διάρκεια της ζωής μου κατάλαβα πως κάποιες φορές η ίδια η αρρώστια είναι λιγότερη σκληρή και από τους ανθρώπους.

Κι άλλες φορές, πως υπάρχουν άνθρωποι που μοιάζουν μ’ άγγελοι.

Στις μακρόχρονες σχέσεις που δημιούργησα, ενημέρωνα τους συντρόφους μου για την κατάσταση της υγείας μου.

Δεν είναι εύκολο πιστέψτε με, να κάνεις σχέση με έναν άνθρωπο και να του ανακοινώνεις ένα τέτοιο νέο. Δέχτηκα πολλά χτυπήματα δεν σας το κρύβω. Άλλοι έφυγαν τρομοκρατημένοι .

Άλλοι νευρίασαν, γιατί τους αποκάλυψα την αλήθεια κι εξαφανίστηκαν την ίδια στιγμή. Άλλοι σκέφτηκαν πως ποτέ δεν είχαν χρησιμοποιήσει στη ζωή τους προφυλακτικό. Άλλοι έτρεξαν να κάνουν εξετάσεις. Άλλοι έμειναν μαζί μου και μοιράστηκαν την αγκαλιά, το φιλί , τον έρωτα. Ήταν ελάχιστοι. Μετρημένοι στα δάκτυλα, αλλά αρκετοί για να με κάνουν να εξακολουθώ να αισθάνομαι άνθρωπος.

Αν κάθισα να γράψω τούτες τις γραμμές και να μοιραστώ μαζί σας τη δική μου ιστορία είναι πως κουράστηκα να βλέπω το κρυφτό που παίζουν οι περισσότεροι (ευτυχώς όχι όλοι).

Όσες φορές στη ζωή μου επέλεξα να κάνω μια εφήμερη σχέση με κάποιον, για μια νύχτα ή περισσότερες χρησιμοποιούσα πάντα προφυλακτικό.

Αυτό που όμως που μ’ έκανε πολλές φορές μαινόμενο ταύρο, ήταν πως ήταν έτοιμοι οι περισσότεροι που «ξάπλωσα» μαζί τους να βγάλουν το προφυλακτικό χωρίς δεύτερη σκέψη.

Τους εμπόδισα. Άλλες φορές με την ψυχή στο στόμα, τους πρόλαβα την στιγμή που ήταν έτοιμοι ενώ το είχαν φορέσει στην αρχή να το βγάλουν με δική τους πρωτοβουλία.

Όμως και πάλι τους έλεγα πως δεν γινόταν αλλιώς. Πάρα πολλά τα περιστατικά . Άντρες που ήταν έτοιμοι για όλα . Άντρες που ήθελαν να ξεφύγουν από τον ίδιο τους τον εαυτό, τις συντρόφους τους , τις γυναίκες τους κι άλλοι απλά και μόνο να νιώσουν τη χαρά του έρωτα. Όμως η αλήθεια είναι πως δεν τους ένοιαζε τίποτα . Η χρήση του προφυλακτικού ήταν κάτι ασήμαντο και αδιάφορο γι’ αυτούς. Έχω ακούσει αρκετές φορές τις εκφράσεις: 

- «Άσε το προφυλακτικό ρε κοριτσάκι, τί το θέλεις;» 

- «Με ενοχλεί δεν το βλέπεις;» 

- «Δεν μπορώ να λειτουργήσω με την άνεση μου.» 

- «Δεν το βάζω ποτέ κορίτσι μου.» 

- «Έχω να το βάλω κάτι χρόνια. Ούτε που θυμάμαι και πως μπαίνει.»

Εγώ όμως έμενα πάντα σταθερή στην άποψή μου.

Ή προφυλακτικό ή φεύγω. Είχα κι εγώ ανάγκες. Έπρεπε με κάποιον τρόπο να χαρώ με ασφαλές τρόπο τον έρωτα χωρίς να βλάψω κανέναν.

Όμως εκείνοι σχεδόν όλοι ήταν έτοιμοι να βάλουν σε κίνδυνο όχι μόνο τη δική τους ζωή, αλλά τη σχέση τους ή της γυναίκας τους. Όμως ποτέ κανείς δεν σκέφτηκε εμένα. Μέσα από τη μικρή εκείνη απόλαυση της στιγμής, πόσο ήθελα να φωνάξω για το ψέμα τους . Πόσο ήθελα να ουρλιάξω για το δίκιο μου.

Όμως όταν μιλάω για τη χρήση του προφυλακτικού δεν αναφέρομαι μόνο στην προσωπική μου εμπειρία.

Αν θέλετε και είστε έτοιμοι ν’ ακούσετε όλη την αλήθεια θα ξέρετε βέβαια πως οι περισσότερο άνθρωποι γνωρίζονται πια μέσω του internet.

Με τον ίδιο τρόπο όπως κι εσείς έρχομαι κι εγώ σ’ επαφή με τους άλλους. Κάποιος θα πει, θα ρωτήσει.

Έχει αυτή το δικαίωμα να κάνει έρωτα;

Φυσικά θ’ απαντήσω. Δεν έχω μόνο ανάγκη από sex γιατί πραγματικά, προτιμώ τον έρωτα με τον άνθρωπό μου, αλλά όταν αυτό δεν είναι εφικτό επιλέγω να έρθω σε σεξουαλική επαφή με κάποιον άγνωστο.

Παιδιά τα πράγματα είναι έτσι ακριβώς . Είμαι μέρος μια πραγματικότητας και μιας αλήθειας.

Μπορείτε να με καταλάβετε, γιατί κι εσείς το ίδιο κάνετε.

Εκτός από τους ανθρώπους σαν κι εμένα που πιστέψτε με είναι πολλοί υπάρχουν κι άλλοι που δεν έχουν κάνει ποτέ εξετάσεις και δεν γνωρίζουν πως είναι φορείς τους Aids και το μεταδίδουν εν αγνοία τους.

Σ’ αυτήν πραγματικότητα αναφέρομαι και θέλω να σταθώ.

Δεν σημαίνει πως επειδή συνέβη κάτι σ’ εμένα δεν μ’ ενδιαφέρει τί θα γίνει στους άλλους.

Δεν θα πάψω ποτέ να είμαι άνθρωπος και να ορθώνω το ανάστημα μου με οποιοδήποτε τρόπο.

Σίγουρα δεν θα με δείτε στην τηλεόραση, ή σε μεγάλες εκδηλώσεις, αλλά ακόμα και μ’ αυτόν τον τρόπο δηλώνω την παρουσία μου που είμαι σίγουρη όσο κι εγωιστικό κι αν ακούγεται αυτό πως δεν θα σας αφήσει αδιάφορους.

Να σας αφυπνίσει. Να σας ταρακουνήσει κάνοντας ένα βήμα μπροστά κι όχι να κλείσετε τα μάτια.

Γι' αυτό γράφω τούτες τις λέξεις από την ψυχή μου βγαλμένες για να μ’ ακούσετε αν δεν μπορείτε ίσως να με καταλάβετε.

Σας είπα είμαι εδώ.

Έχω ανάψει όλους τους προβολείς πάνω μου χωρίς να φοβάμαι, γιατί είμαι αληθινή.

Στη ζωή μου ευτυχώς κατάφερα να δημιουργήσω τρεις σημαντικές μόνιμες σχέσεις που μου έδωσαν κουράγιο να συνεχίσω. Που με δέχτηκαν όπως είμαι. Που αντιμετωπίσαμε μαζί όλες τις δυσκολίες.

Είναι όμορφο και μαγικό να έχεις στο πλάι σου τον άντρα που σε καταλαβαίνει. Να νιώθει πως τον αισθάνεσαι και να είσαι εκεί ό,τι και να γίνει. Αυτό λέγεται αγάπη κι όποιος το αντάμωσε έστω και μια φορά στη ζωή του τότε ίσως μπορεί να με καταλάβει. Αυτό αναζητώ και θα συνεχίζω να ψάχνω σ’ όλη τη ζωή μου.

Μια αληθινή αγκαλιά που θα προσφέρει τη ζεστασιά που επιθυμώ εγώ και την αγάπη που θα θέλει εκείνος να βιώσει. Το παιχνίδι του έρωτα δεν σταματάει όμως ποτέ. Χαίρομαι που υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να βλέπουν πίσω από τους μαύρους καθρέφτες.

Όμως γι’ εκείνους που θα βιαστούν να πούνε πως απλά είμαι μια επικίνδυνη φορέας του Αids, να το σκεφτούν για δεύτερη φορά και να τους πω πόσο εύκολα μπορεί να βρεθούν στην άλλη όχθη του ποταμού.

Δεν μπορώ άλλο. Δεν αντέχω άλλο. Ξυπνήστε επιτέλους. Έκανα το λάθος, την απερισκεψία (που κι εσείς την κάνετε κάθε μέρα), να μην πάρω τις απαραίτητες προφυλάξεις σε μια περίοδο της ζωής μου.

Μην φορτώνετε όμως πάνω στους φορείς του Αids όλες τις δικές σας αμαρτίες και επιπολαιότητες. Μεταφέρουμε ήδη μεγάλο σταυρό. Τα καθημερινά φάρμακα στο στομάχι, πολλές φορές γίνονται σίδερο.

Δεν ψάξατε ποτέ, ούτε και ρωτήσατε, γιατί φυσικά νομίζετε πως δεν σας αφορά, πόσες μέρες και νύχτες δεν μπορώ να κοιμηθώ από τις κράμπες στα πόδια και πολλές άλλες παρενέργειες. Δεν θέλω ούτε και προσπαθώ να σας κάνω να με λυπηθείτε.

Δυστυχώς λίγοι φοράνε προφυλακτικό. Ελάχιστοι κάνουν έρωτα με ασφάλεια. Οφείλω να σας πω πώς είναι τα πράγματα όπως τα βιώνω κι όχι απ’ έξω. Είμαι μέσα στη ζωή.

Όσο ανάγκη έχετε εσείς ν’ αγγίξετε το κορμί κάποιου και να ενωθείτε έστω και για λίγο, από την ίδια και διπλή ανάγκη διακατέχομαι κι εγώ. Σίγουρα δεν ικανοποιούμαι όμως μόνο από τον εφήμερο έρωτα. Θέλω περισσότερα.

Εγώ θα είμαι όμως πάντα εκεί ανάμεσα σας, να σας θυμίζω πως υπάρχουν άνθρωποι που παλεύουν και χαμογελάνε παρά τα χτυπήματα. Έτσι είναι η ζωή. Κι αυτή η Ζωή που σας γράφει έχει απλά Aids, όπως κάποιος άλλος καρκίνο.

Ξυπνήστε και βγείτε από τις κρυψώνες σας. Δεν θέλω να σας μολύνω με τον ιό, αλλά να σας γεμίσω με αγάπη.

Είμαι εδώ γιατί μπορεί κάποιος ασυνείδητος να με κατέστρεψε, αλλά εγώ κατάφερα, μέσα από τα χαλάσματα να φτιάξω πολλές όμορφες μικρές στιγμές. Δεν κρατάνε για πάντα γι’ αυτό είναι πολύτιμες.

Θα είμαι πάντα εδώ . Είμαι εδώ. Η Zωή ανάμεσα σας. Η ζωή δίπλα σας. Η Zωή στο φως. Η δική μου η ζωή... Είστε έτοιμοι να με κοιτάξετε στα μάτια;  Να με πάρετε αγκαλιά και να δεχτείτε την αλήθεια μου;

Σας ευχαριστώ...